Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed quot homines, tot sententiae; Bonum valitudo: miser morbus. Sed fortuna fortis; Illud non continuo, ut aeque incontentae. Sed quot homines, tot sententiae;
Quae duo sunt, unum facit. Immo videri fortasse. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed ego in hoc resisto; Refert tamen, quo modo.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Frater et T. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. De illis, cum volemus. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Minime vero, inquit ille, consentit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed tamen intellego quid velit.
- Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
- Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
- Sed ad bona praeterita redeamus.
- Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Rationis enim perfectio est virtus; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Facete M. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Easdemne res? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Non igitur bene. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
